Otwarcie działalności gospodarczej to ryzykowne przedsięwzięcie, biorąc pod uwagę obecne opłaty ZUS-u dla przedsiębiorców oraz inflację, która dotyka zarówno właścicieli firm, jak i konsumentów. Jakie są zasady, które pozwolą młodemu biznesmenowi otworzyć firmę jednoosobową prowadzoną zgodnie z prawem?
Jednoosobowa działalność gospodarcza – czym jest?
Jednoosobową działalność gospodarczą, w skrócie JDG, jak sama nazwa wskazuje, tworzy jedna osoba. Według polskich przepisów zapisanych w ustawie Prawa Przedsiębiorców z 2018 roku jest to zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.
Założenie tego typu firmy jest niemałym wyzwaniem dla początkującego przedsiębiorcy. To dlatego, że działalność jednoosobowa wiąże się z umiejętnością planowania, zarządzania przedsiębiorstwem i jego zapleczem. Aby myśleć o założeniu JDG, należy odpowiadać na potrzeby konsumenta oraz posiadać odpowiednio zaplanowaną strategię marketingową.
Oprócz tego każdy świeżo upieczony biznesmen powinien mieć podstawową wiedzę z zakresu opodatkowania przychodów, lokat, jak i odznaczać się umiejętnością dysponowania majątkiem firmy. Pierwszy rok jest decydujący dla przedsiębiorstw JDG, ponieważ już po dwunastu miesiącach aż 25% z nich zawiesza swoją działalność.
Czy trzeba rejestrować jednoosobową działalność gospodarczą?
Wszystko zależy od tego, w jakiej wysokości przedsiębiorca uzyskuje zarobki z prowadzonej działalności gospodarczej. Jeżeli kwota, którą otrzymuje właściciel firmy, jest niska, w świetle prawa nie jest ona uznawana za działalność gospodarczą i w takiej sytuacji nie trzeba jej rejestrować w CEIDG.
Przedsiębiorstwo brane jest za działalność nierejestrowaną w momencie, gdy jego przychody w żadnym miesiącu nie będą wyższe niż 1505 zł, czyli około połowy pensji minimalnej. Należy jednak pamiętać o tym, że odsetki uzyskane ze środków zgromadzonych na rachunku firmy, jak i lokat podlegają opodatkowaniu przez państwo.
Dodatkowym warunkiem, aby prowadzić działalność nierejestrowaną, jest pięć lat przerwy od zarządzania przedsięwzięciem. Jest jednak wyjątek od tej reguły, który pozwala na prowadzenie firmy nierejestrowanej w przypadku posiadania innej zarejestrowanej działalności. Musi być ona zawieszona, co jest równoznaczne z brakiem aktywności przedsiębiorstwa. W związku z tym jest to traktowane tak, jakby firma nie istniała. W takiej sytuacji można bez problemu założyć nierejestrowaną działalność gospodarczą.
Jak założyć jednoosobową działalność gospodarczą?
Aby założyć jednoosobową działalność gospodarczą, należy wypełnić specjalny formularz CEIDG-1. Jest to ewidencja przedsiębiorców, którzy wykonują działalność gospodarczą na terytorium Polski. Dokument do wypełnienia jest ogólnodostępny na stronie rządowej lub Elektronicznej Platformie Usług Administracji Publicznej, w skrócie e-PUAP. Wypełniony druk przedsiębiorca może złożyć w urzędzie miasta lub gminy osobiście. Dodatkowo ma on możliwość wysłania go listem poleconym lub elektronicznie za pomocą podpisu kwalifikowanego online.
Opcją, z jakiej można skorzystać, aby sprawnie założyć firmę, jest rozmowa telefoniczna z konsultantem, który wypełni formularz za osobę starającą się o uznanie jednoosobowej działalności gospodarczej. Przedsiębiorcy pozostanie tylko jednorazowa wizyta w urzędzie, aby podpisać dokumenty przygotowane przez urzędnika.
Czy osoby niepełnoletnie mogą prowadzić JDG?
Jak się okazuje, nie trzeba mieć czynnej zdolności prawnej, aby założyć swój biznes.
Nawet osoby niepełnoletnie mogą podjąć się jednoosobowej działalności gospodarczej. Jednak to nie zmienia faktu z pewnych utrudnień, jakie ma do pokonania młody przedsiębiorca.
Obywatele, którzy nie skończyli 18. roku życia, a nie mają mniej niż 13 lat, nie mogą samodzielnie dokonywać czynności prawnych. W związku z tym tylko za zgodą przedstawiciela, np. rodzica, mogą zawierać umowy na transport, dostawę czy też sprzedaż produktów oraz usług. Nie zmienia to jednak faktu, że w przypadku uzyskania dochodów z prowadzenia JDG niepełnoletni ma prawo do zarządzania swoim majątkiem bez uzyskania zgody przedstawiciela. Jednak mimo możliwości dysponowania pieniędzmi uzyskanymi z tytułu przychodów za usługi czy towary według prawa to rodzic sprawuje zarząd nad funduszami dziecka.